Terug naar het overzicht

Wij doen gewoon ons best

Een van de grootste Europese producenten van voegdichtingsproducten bevindt zich in het Kempense Turnhout. Soudal telt vandaag meer dan 1.000 werknemers en is actief in meer dan 120 landen. Veertig jaar geleden werd het bedrijf opgericht door Vic Swerts. Vandaag houdt hij de touwtjes nog steeds stevig in handen. Hij is een rasechte ondernemer: een ‘Kempenaar’ zoals ze die nog maar zelden maken. Soudal heeft net de bouwvergunning gekregen voor een nieuw onderzoekscentrum in Turnhout. Kostprijs: vijf miljoen euro. Tegelijkertijd bouwt het in Polen een nieuwe productiehal. Kostprijs: tien miljoen euro, én 35 nieuwe jobs erbij. In China ten slotte lopen onderhandelingen met een lokale partner over een joint venture. Er kan op z’n minst gezegd worden dat ze het druk hebben, daar in het Kempense Turnhout. Maar Soudal telt dan ook in België 650 werknemers en wereldwijd meer dan 1.000. Het bedrijf is in handen van één man, Vic Swerts, die de onderneming veertig jaar geleden uit de grond stampte na een ‘stuntinvestering’ van één miljoen Belgische frank – in die tijd nog heel veel geld – in een gloednieuwe machine om siliconen te bereiden. Collega-ondernemers volgden hem met argusogen, want siliconen waren veel duurder dan het oerdegelijke alternatief: stopverf. De toekomst pakte anders uit: siliconen werden booming business, Vic Swerts was vertrokken. Vandaag behoort hij tot de rijkste ondernemersfamilies van België. Een selfmade man. aasgieren We zijn benieuwd te vernemen hoe hij aankijkt tegen ondernemerswaarden als talentontwikkeling, internationalisering en innovatie. Innovatie is zijn stokpaardje. Dat moet ook wel want in zijn branche is de concurrentie bikkelhard. “We kunnen onze producten moeilijk beschermen via patenten, en aasgieren zijn er altijd”, zo vertelt hij, “dus moeten we steeds zien dat we vooraan het peloton rijden, en dan nog eens extra snel in de bochten zijn ook.” Hoe ze hierin slagen? Vic Swerts geeft hiervoor alle eer aan zijn rechterhand en gedoodverfd opvolger Dirk Coorevits die het het one-stop-shopping-concept bij Soudal invoerde. “Onze huidige klanten diversifiëren meer en meer in hun productengamma, en wij spelen hier voortdurend op in. Wij evolueren dus mee met onze klanten, en dus niet andersom.” Op deze manier diversifieerde Soudal op zijn beurt het productengamma naar onder meer PU-schuimen, voegkitten en lijmen. Dat het ze menens is bewijzen de plannen van de nieuwe ‘innovatietoren’ die op de bedrijfssite in Turnhout gebouwd zal worden. “We willen al onze onderzoekers, ingenieurs en techneuten samenbrengen om een creatieve kruisbestuiving te bevorderen”, aldus Coorevits. De vraag over hoeveel procent van de omzet geïnvesteerd wordt in onderzoek en ontwikkeling wuift Vic Swerts resoluut weg: “Wij zijn geen Janssen Pharmaceutica. Omdat onze winstmarges en verkoopsprijzen onzeker zijn, kunnen we daar nooit een getal op plakken. Maar als ze mij dit vragen zeg ik altijd: Hoeveel ik wil verdienen? ‘Zoveel mogelijk.’ Hoe groot ik wil worden? ‘Zo groot mogelijk.’ En hoeveel geld ik wil investeren in innovatie? ‘Zo weinig mogelijk.’ Maar we moeten wel, als we willen groeien. ” oerdegelijk Het weze duidelijk: ondanks de innovatieve groeitred van het bedrijf, houdt Swerts vast aan oerdegelijke ondernemerswaarden. ‘Loyaliteit’ en ‘hard werken’, dat is wat hij verwacht van zijn personeel. Swerts houdt er een tradionele arbeidsethiek op na: “Ik neem pas een derde persoon aan wanneer twee van mijn werknemers het werk van vier moeten doen.” Harde woorden, maar het lijkt te werken: Soudal heeft weinig personeelsverloop, ook al stelt het heel wat hooggekwalificeerde mensen tewerk, die vaak vlot verschillende talen spreken. Hoe komt dit? “Ook wij voelen natuurlijk de invloed van de conjunctuur wanneer wij op zoek gaan naar arbeiders en ingenieurs, maar toch slagen we er aardig in ze te vinden én bij ons te houden”, zegt Coorevits. “Dit komt omdat ons bedrijf zo snel evolueert dat iedereen, van hoog naar laag, meteen veel verantwoordelijkheid krijgt, die voldoende afwisselend is. Onze mensen groeien mee met het bedrijf.” “Wie hard werkt, en loyaal is, wordt hiervoor ook beloond”, zo vat Swerts het samen. “Als ik mijn naaste medewerkers bekijk, besef ik dat er altijd wel betere of intelligentere op de markt zullen rondlopen, maar wat heb je eraan als ze er na een jaar de brui aan geven.” Rechterhand Coorevits belichaamt voor Vic Swerts dit devies: hij bood zich vijfentwintig jaar geleden als 23-jarige aan op het bedrijf om te solliciteren. “Met al die ervaring is deze man voor mij van onschatbare waarde, veel meer dan de briljantste ingenieur van het land mij zou kunnen bieden. Je zou het op het eerste zicht misschien niet meteen zeggen: maar onze business, dat is people’s business.” En dan is er ook nog ‘internationalisering’. “Vanaf dag één heb ik naar het buitenland gelonkt. Heel simpel: omdat het buitenland nu eenmaal veel groter is dan het binnenland”, lacht Swerts. “Dat begon door deel te nemen aan beurzen waar ook internationale klanten kwamen. Zo ben ik in concentrische cirkels beginnen uitbreiden. Eerst ongestructureerd, maar later richtte ik landenfilialen op, omdat ik ervan uitga dat wat we zelf doen, we nog steeds beter doen.” De landenverantwoordelijken, verspreid over meer dan 30 landen, rapporteerden tot voor kort allemaal aan Coorevits. Hij heeft de structuur van het bedrijf nu zo veranderd dat de landen geclusterd worden en de overkoepelende ‘verantwoordelijken’ de eerste rapporten opvangen, deze analyseren, om daarna verslag uit te brengen aan Coorevits. Een ongebreidelde groei hoeft voor Swerts niet. Voorlopig houdt hij liever zelf de touwtjes in handen. “Ik krijg bijna wekelijks telefoontjes van buitenlandse investeerders die mee in het bedrijf willen stappen. Zo nu en dan wordt er ook al eens gespeculeerd over een beursgang. Maar zolang het goed gaat, hou ik die boot liever af. Al besef ik wel dat meer kapitaal of een beursgang een extra stimulans voor groei zouden kunnen betekenen. Want zo gaat het altijd: extra druk, doet beter presteren. Het is pas door de druk van wedstrijden dat onze topsporters regelmatig een record breken. Hetzelfde geldt voor ondernemingen. Soudal groeit ook en we maken winst, maar we hebben geen concrete streefcijfers. Wij doen gewoon ons best.”